in mijn ontdekkingsreis naar communicatie
struikel ik herhaaldelijk over heuveltjes van verschil
val ik constant over de golven van de stem
sta ik gehoorzaam op om te luisteren
in mijn strijd voor vrije meningsuiting
zit ik gevangen in een vultrechter van emoties
raak ik beklemd tussen de filters van het gehoor
sta ik stilletjes op om te schreeuwen
verschil tussen horen en zien
hoorbare woorden en zichtbare woorden
hoorbare woorden die vluchtig gevangen worden
zichtbare woorden die gevangen zijn in de vlucht
hoorbaar is
de kracht van de stem
de snik van emotie
de geur van de adem
de snelheid van je hart
zichtbaar is
de energie van herkenning
de stilte van de spanning
de kleur van de keuze
de rust van je ziel
uit de wolk van vluchtige woorden
pluk je die kleuren die je beangstigen
en tel je de blaadjes één voor één
uit de regen van gevangen woorden
bevrijd je de kleuren van de regenboog
en tel je keer op keer
vluchtige woorden dragen de stem van emotie
gevangen woorden hebben de rust van herkansing
vluchtig worden om weg te vliegen in alle vrijheid?
gevangen worden om opnieuw te worden beoordeeld ?
gevangen vrijheid
tegenstrijdigheden met een betekenis
betekenis kan je kiezen in alle vrijheid
het teken is er
hoe je die invult is afhankelijk
van jouw kleur, jouw filter, jouw trechter,
jouw gevangenschap
wat ik kies?
de stilte van het zichtbare
de rust van de vangst
de kans van de stille rust
de kans om gezien te worden
de kans om uit te leggen
de kans om niet doof te worden……
ik kies vrijwillig
voor de gevangenschap
van het geschreven woord
omdat wat vrij gewillig
en vluchtig gesproken wordt
te (k)luisteren
ben ik als dichter dichterbij
als je ziel zieliger voelt
en je hart harder klopt?
ben ik als fantast fantastisch
als ik mijn fanatieke fans aftast
en hun fantasieën transponeer?
ben ik als bastaard best aardig
als mijn aard gebarsten is
en ik mijn best blijf doen?
ben ik dan die fantastische bastaard
die dichterbij zou willen komen
om met hart en ziel
jouw beste dichter te worden?
dit is mijn taal..
mijn stille tocht…
in stilte opgetogen
wil ik be-reiken
ik wil
je zegen om te zeggen
je weten tussen de wetten
met je chillen zonder killen
met je rappen om rapper te kunnen verstaan
je sussen met broederliefde
je omarmen om te verrijken
met je dollen zonder dolen
met je wijzen om slimmer verder te gaan…
is de lucht opgelucht
als wolken verwelken
is mijn zucht zachter
als het geweten weet
is een slager geslaagd
bij het vinden van je ziel
zit een bakker gebakken
als zijn deeg gedoogd wordt
soms zijn mijn gedachten zo vluchtig
dat ik ze niet meer kan vangen
vangen in woorden
die ik naar je toe wil sturen
ben ik misschien een poëet
die aan je zielleklanken vreet
of schrijf ik dan als poweet
die nooit de spiegel vergeet
of werd ik een profeet
zodra ik het onverwachte vermeed
of toch maar een proleed
die professioneel de pijnen weg sneed?
want ik smeet en smeed
tot mijn letters zijn zin weet
want ik vrees en frees
tot ik jouw woorden lees
want ik wis en wist
wat het meest wordt gemist
want ik dicht en dicht
totdat ik mijn hart verlicht…..
als een boom
zijn wortels in de lucht graaft
en zijn takken in de aarde graait
is hij dan …
ondersteboven binnenstebuiten?
of is de boom op zoek
naar meerdere mogelijkheden….
met n scheutje zonlicht
en n vleugje hemelkleur
verlicht ik
mijn volgende stap….
als ik dood ben
laten ze me dan
niet omhakken
ontdoe me van mijn takken
maar laat me
wijdbeens geworteld op mijn plaats
zodat kinderen in me klimmen
hangen aan mn neus
kruipen in mn oren
balanceren op mn armen
bouwen op mn schouders
snijen in mn benen
springen op mn tenen
als ik dood ben
laten ze me dan ..
klinkers klinken het best
als ze medeklinkers hebben….
(of als er een houten kop over heen dendert…)
om samen een optocht te vormen
die zin geeft aan het bestaan
van een verhaal
..
-- en elk papiertje is een wolkje
voor woorden met een gouden randje
voor letters op hun kantje
ze brengen mijn gedachten
ginds naar mijn volkje --
..
het zijn niet de woorden die je kiest
maar de toon waarmee je ze verstuurt
of de melodie die je gebruikt .....
... ik vang ze in stilte
om je masker te begrijpen
je gedachten te horen ...
de vlinders in mijn buik
zijn verdwenen
ze dwarrelen nu
door mn hoofd
herinneringen
met fleurige vleugels
de liefkozingen
nog niet gedoofd
ik herken zoveel dingen in je
het liefst niet willen praten
en je verstoppen voor de pijn
in de wereld en in jezelf
de verwondering van de kleine liefdes
de hoop op groei in het kunnen zijn
je geloof voor verantwoorde verandering
het verlangen naar (h)echte (h)erkenning
je raakt verward door alle antwoorden
die nog niet de jouwe zijn
je raakt verstrikt in jouw beperkingen
die meestal van een ander zijn
dus wat ik je nog zeggen wilde
alles ligt in jou verscholen
dus zoek het niet bij een ander
laat je eigen wonderlijk hart vullen
met wat jouw gedachten voelen
gebruik de wereld om je heen
om te herkennen wat je zou willen weten
zodat je keuzes gemakkelijker worden
in het bewust zijn van jouw bestaan
maar wat ik je nog zeggen wilde
ik laat je
zoals je voelt in jouw zijn
ik wacht op je
als je herkent in mijn zijn
ik voedt je
met mijn stiltes om je kreten te horen
ik ben er...
gewoon als een (onbeh)ouwe trouwe stiefvriend...
wat als ik je niet meer zie
zijn de elfjes en eekhoorntjes
dan ook niet meer zichtbaar
wat als ik je niet meer hoor
zijn de radiogolven in mijn hoofd
dan ook verdwenen
wat als ik je niet meer ruik
zijn er dan geen
bloemen of kruiden meer
wat als ik je niet meer proef
voel ik dan nog
wel je aanraking
wat als ik je niet meer voel
zijn de wolken
om mijn hoofd dan vergeten
wat als er geen evenwicht meer is
val ik dan eindelijk
van mn stokje
wat als ik niet meer kan bewegen
ben ik dan nog
bij zinnen
wat als de wereld net zo vol is als wij
is er dan nog plek
voor een woordenwisseling
wij hebben woorden
zodat we de zin zien
van onze
gemeenschappelijke wandeling
op elkaars
stippeltjespad
...........
soms krenk ik je door eerlijkheid ..
soms kwets ik je met een leugen ..
soms verwond ik je met mijn levensvreugde ..
soms geef ik verdriet door gekozen woorden ..
als ik je pijn doe schrik ik
en raak ik verward in emoties
ik zou juist willen helen :
je beter laten voelen, je beste ik laten verschijnen ..
ik gebruik woorden die n andere taal lijken ..
ik word gauw ongeduldig en voel me machteloos ..
communicatie is mijn moeilijkste woord ..
zolang ik met mezelf praat voel ik tevredenheid ..
tevreden met wat ik heb .. nu, in het heden ..
en laat los wat ik niet (meer) heb ..
woorden overbrengen naar de wereld
met de bedoeling om je alert te maken
of op zn minst je te raken ..
geeft verwarring ..
en verstoort mn tevredenheid ..
ik zoek de stilte in mezelf
met woorden die je zouden moeten raken
je zou me kunnen vinden
in de woorden die ik achterlaat
op mn website(s), mn geschriften, mn gesprekken .
.
communicatie is een woordenwisseling ..
tussen meer dan 1 wezen ..
.
150905